Het verhaal van E.E.G. de Sphinx is onlosmakelijk verbonden met Chris – oudste zoon van Guru Ma Prem (Mw. H.Ch. Hampe) – die vanaf jonge leeftijd de rol van steunpilaar in het gezin vervulde. In de Indonesische traditie betekent het ontbreken van een vader dat de oudste zoon de verantwoordelijkheden op zich neemt. Zo werd Chris al op jonge leeftijd ‘de man in huis’, terwijl zijn moeder werkte om haar drie kinderen op te voeden. Tegelijkertijd raakte hij vertrouwd met de spirituele roeping van zijn moeder: het delen van esoterische kennis en het begeleiden van mensen.
Al jong werd Chris volwassen. Op zijn achttiende was hij getrouwd, vader en werkte hij in loondienst. Zijn inkomen droeg hij deels bij om de missie van zijn moeder mogelijk te maken. Wat begon in het ouderlijk huis – dat al snel als leslocatie dienstdeed – groeide uit tot een levenswerk. Dag en nacht kwamen mensen over de vloer om de lessen van Guru Ma bij te wonen, en Chris hielp waar nodig: van praktische zaken tot het opvangen van leerlingen.
Met zijn achtergrond in de detailhandel kwam Chris met het voorstel om een kleine bijdrage van leerlingen te vragen en een officiële vereniging op te richten. Zo ontstond in 1985 het Esseens Esoterisch Genootschap (E.E.G.), met een bestuur bestaande uit Guru Ma als voorzitter, zijn echtgenote Sandra als secretaris en Chris als penningmeester. In 1986 volgde de officiële inschrijving inclusief notariële akte.
De vereniging groeide snel. Lezingen, lessen, hulpverlening, stervensbegeleiding en publicaties – alles werd nog met de hand of typmachine gedaan. Toen het huis in Rotterdam te klein werd, stelde Chris zijn eigen woning aan de Pleinweg beschikbaar voor de lesbijeenkomsten. Ook die locatie werd uiteindelijk te beperkt. Door deelname aan spirituele beurzen zoals Paravisie groeide het aantal leerlingen gestaag.
Chris, inmiddels zelfstandig ondernemer in onder meer de detailhandel en schoonmaakbranche, bleef samen met zijn moeder het bestuur vormen van E.E.G. de Sphinx. De groei van de vereniging maakte het mogelijk om een grotere locatie te huren in het hart van Rotterdam: een pand aan de Noordsingel met drie verdiepingen, souterrain en tuin.
Dit pand werd het nieuwe spirituele centrum. Er kwamen lesruimten, een Ayurvedapraktijk, logeerkamers, een kapel, meditatie- en kantoorfaciliteiten. Zelfs gezamenlijke maaltijden werden ter plekke bereid voor bezoekers van ver – met liefde verzorgd door Ma, Chris en betrokken vrijwilligers.
De inzet van velen, en de onvoorwaardelijke toewijding van Chris en Guru Ma, hebben ervoor gezorgd dat talloze mensen ondersteuning, inzicht en persoonlijke groei hebben ervaren. Velen kijken dankbaar terug op de lessen en begeleiding die zij mochten ontvangen.
Door veranderende omstandigheden in de omgeving – zoals overlast, parkeerproblematiek en criminaliteit – ontstond later de wens om niet langer te huren, maar een eigen locatie aan te schaffen. Vanuit die visie werd actief gezocht naar alternatieven: leegstaande kerken, schoolgebouwen en andere geschikte panden. Het doel bleef onveranderd: een vaste, toegankelijke plek voor spirituele ontwikkeling en menselijke verbinding.
